Top Gun: Maverick filminin yayınlanan yeni fragmanı, savaş uçaklarında pratik olan canlı aksiyon hava sahnelerini çekmek için oyuncuların bazı özel eğitim süreçlerinden geçtiğini gösteriyor. Bu hava sekansları, Cinejet L-39 Albatros jet eğitim kamera platformunu bir Shotover F1 gimbal ile uçuran Hava Koordinatörü ve Baş Kamera Pilotu Kevin La Rosa II tarafından çekildi. Oyuncular sadece uçuş koşulları değil, VENICE kameranın özellikleri konusunda da eğitim aldılar. 

Havadaki sekansları neden uçarak çekmeli? Çünkü savaş pilotlarının manevra yaparken havada gerçekte deneyimlediklerini yerde simüle etmek imkansız, ve G kuvvetlerini (hızlanma kuvveti etkisi) yüzlere yaptığı etkiyi simüle etmek imkansız. Filmdeki F/A 18 Super Hornet gibi bir uçakla uçmak, sert ve yorucu. Aynı zamanda deneyimli bir pilot olan bu yazıyı yazan kişi ben, henüz F/A 18 uçurmadım, ancak ABD Hava Kuvvetleri ve dünyadaki müttefikleri tarafından kullanılan F-16 Falcon jet avcı uçağını uçurdum. Çok az kişi bu uçaklarla uçma fırsatı bulduğundan, bu uçaklarda sekiz veya daha fazla G (yerçekimi birimi, şu anda oturup bunu okurken yaşadığınız 1G) çekmenin gerçekte nasıl bir şey olduğunu anlatmak için bir dakikanızı almak istedim. Savaş pilotları G kuvvetine maruz kalırlarken kanın karınlarında ve bacaklarında birikmesini önlemek için özel G-kıyafet giyerler.

F/A 18 avcı uçaklarından birinde VENICE kurulumu. R7 raw kaydedicinin olmamasına dikkat edin. Fotoğraf: 2019 Paramount Pictures Corporation

Uçtuğum F-16, bir pilotun bakış açısından, F/A 18’e benzer performansa sahip bir uçak. İlk elden yaşadığım deneyime göre, pilotların bu ön safta savaşan uçaklarla uçarken deneyimledikleri sert zorluğu, gözlerinin karartmasına neden olan içgüdüsel yumruğu doğrulayabilirim. Oyuncuların tamamladığı eğitim, Extra 300 gibi pistonlu akrobasi uçaklarında temel akrobasi ve kısa süreli G kuvvetlerini deneyimlemekten, hava sekanslarını çekmek için kullanılan kamera platformuyla aynı uçak olan L-39 jet avcı uçaklarında pilotların yaşadığı daha uzun süreli G kuvvetleri deneyimine alışmaya kadar varan, önemli bir başarı.  Bu uçakların arka koltuğunda oturmak parkta yürümeye benzemez ve her zaman eğlenceli değildir.

L-39 kamera platformundan görüntü.

Göğsünüze bir Mini Cooper düşerken bir boa yılanını bacaklarınıza kıstırmayı, Los Angeles South Central’da bir sokak çetesine dövülmekle bir savaş uçağında sekiz G kuvvetine maruz kalmakla aynı kefeye koymayı seviyorum. Yorucu ve şiddetli bir deneyim; ve kokpiti çevreleyen cam kubbenin dışındaki ufuk çizgisiyle yön duygunuzu kaybederseniz, uçak tutması çok çabuk gelir.

Bir pilot ve film yapımcısı olarak, pilotların bu jetleri uçurmayı gerçekten zor koşullarda deneyimledikleri sırada bu aktörlerin replikleri sunabilmeleri, performans gösterebilmeleri düşüncesi etkileyici, ve bu sahnelerin çekildiği koşulların zorluklarını hafife almamalıyız.

Eğitim için kullanılan Extra 300 akrobasi uçağı.

Ayrıca, bu savaş uçaklarındaki alan çok değerli ve kokpitler geniş değil. Görüntü Yönetmeni (DP) Claudio Miranda ile yaptığım bir konuşmada, alan dar olduğundan, Voightlander, Zeiss Loxia ve Sony G lenslerle donatılmış çok sayıda VENICE kameranın, SxS kartlara dahili olarak XAVC Class 480 kaydettiği söylendi, kameraların uçağa sığması için R7 raw kayıt cihazlarının sökülmesi gerekiyordu.

Jetteki VENICE kameralarından birinin monitör görüntüsü. Kayıt formatı XAVC Class 480.

Jeff Berlin