İnsanın var olma ve sonsuzluğa uzanma çabalarının sonucunda 19. Yüzyılın sonlarında ortaya çıkan sinema, tarihi boyunca izleyicilerini çok farklı evrenlere taşırken, mecmua, radyo, gazete gibi kitle iletişim araçlarıyla da sürekli işbirliği yapmıştır (Pusnik, 2015: 70). Filmleri, oyuncuları, karakterleri, öyküleri, yönetmenleri kitle iletişim araçları aracılığıyla duyuran sinema, bu yolla bir yandan çok sayıda izleyici bulurken, bir yandan da sinemanın niteliğini ve içeriğini anlatmıştır (Hartley, 2002: 218). Gösterime giren her film medyaya da konu olmuş, haber yapımlarından söyleşilere kadar yeni filmler konuşulmuştur (Rosario, 2017: 171). Bu da filmlere olan ilgiyi arttırmıştır.

Son dönemin medyaya en çok yansıyan filmi Müslüm Baba da, medyadaki yansımalarıyla ilgi ve merak uyandırmıştır. Müslüm Baba filmi, gösterime girdiği ilk aylarda belki öyküsü bile bulunmayan, avam replikleri ve küfürleriyle ünlenen popüler filmler kadar çok izleyici bulmayacaktır; ancak Türk senaryo yazarları, Türk yönetmenler ve Türk oyucular açısından hep gurur duyulacak bir film olacaktır. Çok az hatayla ortaya konan film, senaryo, yönetim, oyuncu, dekor, kostüm, makyaj, kurgu, bilgisayar teknolojisi gibi aşamaların başarısıyla, mükemmele yakın bir sona ulaşmıştır (Aldoğan, 2018). Filmin görkemi kadar, medyada yer alan fragman ve tanıtım yapımları da filmin başarıya ulaşmasında etkili olmuştur. 

Son yılların en başarılı Türk Sineması yapımı demek yanlış olmayacaktır Müslüm Baba filmi için. Filmin ritminden kamera açılarına, kadrajlardan senaryoya, oyunculuktan yönetime kadar titizlikle çalışılmış, dönem mekânlarından kostümlere kadar özenilmiş bir film olarak Türk Sineması’nın son dönem yüz aklarından biri olmuştur. Heyecanı hiç dinmeyen film ritmi, senaryodaki kimi dramatik kimi ironik planlarla sağlanarak, sekans geçişlerindeki uyum, filme Pudovkin ilkeleriyle kurgulanmış akıcılık getirmiştir (Pudovkin, 1960: 204). Trafik kazası ve Adana çay bahçesi sekansları çekimleri, filmi Hollywood ölçütlerine yaklaştırmış, başta Timuçin Esen olmak üzere oyuncuların üstün başarıları filme yüksek bir değer katmıştır. 

Türk Sineması’nın son dönemdeki başarısızlığı, kimi eleştirmenlerce senaryo yokluğuna bağlanmaktadır. Senaryo, bir filmin oluşmasında temel metin, baş dinamik, filmin başlıca enerji ve hareket kaynağı olarak bilinmektedir (Zanjani, 2006: 117). Müslüm Gürses’in yaşam öyküsünden yola çıkarak filmin senaryosunu yazan Hakan Günday ve Gürhan Özçiftçi, filmin hiç tükenmeyen heyecanını ve ihtişamlı sekanslarını öncelikle senaryoda ortaya koymuştur. Hepsi birbirinden başarılı oyucular da başarılı senaryoyu, adeta kamera önünden bir gösteri sahnesine taşıyarak, görkemli bir teatral yaklaşımla oynamıştır. Sinema bilirkişilerine göre, filmleri senaryo kadar yücelten bir diğer etken de oyuncuların başarılarıdır (Dhanraj, 2012: 338). Müslüm Baba filminde Timuçin Esen, jestleri abartarak, Müslüm Gürses’i, belki de bilerek, birebir yansıtmamakla birlikte, karakteri çok başarılı biçimde canlandırmıştır. 

Yazılı basında, televizyon kanallarında ve internet ortamında yapılan tanıtım ve gösterilen fragmanlar, Müslüm filminin başarısındaki en büyük etkeni oluşturmaktadır. Fragmanlar, tanıtım ve eleştiri yapımları bir anlamda filmi yüceltmiş, en görkemli planları sergilemiş, filme karşı ilgi ve merak yaratmış, Müslüm hayranları dışında da büyük bir kitleyi filme yönlendirmiştir. Bu etki, bir ileti medyası olmasına rağmen kitle iletişim aracı olmayan sinemaya, geniş kitlelere seslenen kitle iletişim araçlarının armağanı olmuştur. Medya da denen kitle iletişim araçları, modern çağın en yaygın ve en etkili araçlarını oluşturmaktadır (Singh ve Pandey, 2017: 135). Özellikle internet ortamındaki ve televizyon kanallarında yayınlanan fragmanlar ve oyuncuların da katıldığı söyleşiler, filme olan ilgiyi çok fazla arttırmıştır.

Kaynaklar

• Aldoğan, Y. (2018). Müslüm. https://ortakoltuk.com/film-elestirileri/muslum - 3.04.1.2018.
• Dhanraj, B. (2012). The Complexity of Film Acting. International Journal of New Innovations, 1(2): 337-338.
• Hartley, J. (2002). Communication, Cultural and Media Studies. New York: Routledge.
• Pudovkin, V. I. (1960). Film Technich and Film Acting. New York: Grove Press Inc. 
• Pusnik, M. (2015). Cinema Culture and Audience Rituals: Early Mediatisation of Society. Anthropological Notebooks, 21 (3): 51–74.
• Rosario, D. M. (2017). Film and Media as a Site for Memory in Contemporary Art. Acta Univ. Sapientiae, Film and Media Studies, 14: 157–173.
• Singh, G. ve Pandey, N. (2017). Role and Impact of Media on Society: A Sociological Approach with Respect to Demonetisation. International Journal of Research in Humanities, Arts and Literature, 5 (10): 127-136.
• Zanjani, A. S. (2006). Screenplay: Movie Script or Literature? Basılmamış Doktora Tezi. Université du Québec à Montréal. https://archipel.uqam.ca/875/1/D1364.pdf.